Gesprekken over Zuid-Afrika met onze gastheren en -vrouwen

We hebben een reis gemaakt door een klein stukje van een geweldig mooi land. Het is een land mooie natuur en hele vriendelijke mensen. Waar we ook komen, er is een groot verschil tussen de meeste blanken en gekleurde mensen. Het is een land waar de 1e en de 3e wereld vlak naast elkaar leven.  Wij hebben gehad dat we op weg naar een B&B bij een kruispunt naar rechts i.p.v. links reden. Het was vrijdag, betaaldag. Wij zagen veel zwarte Zuid-Afrikanen hangen voor een wat armoedige supermarkt. Toen we het kruispunt weer overstaken kwamen we langs mooie grote huizen
In een ander stadje met mooie witte huizen liepen we straat verder op weg naar ons hotel. Ook hier was het verschil enorm en dan heb ik het nog niet eens over de townships.

Op onze vragen bij verschillende gastvrouwen en -heren over hoe het nu precies zit met Zuid-Afrika na de apartheid gaat horen we overal en beetje hetzelfde verhaal. In veel delen van Zuid-Afrika was de apartheid al niet meer met de strikte rassenscheiding. Hierdoor was het verschil voor en na voor hen niet direct voelbaar. (Dit is zeker niet overal in Zuid-Afrika het geval geweest.)

Er zijn verschillende problemen. Een groot probleem is de houding van de meeste zwarte Zuid-Afrikanen. Zij zijn niet betrouwbaar in hun werk. Een werkgever weet van te voren niet of zijn werknemer zal komen en als hij komt, of hij dan op tijd komt. Wanneer ze geld gekregen hebben wordt dit vaak opgemaakt aan o.a. alcohol en drugs en pas als het geld op is verschijnen ze weer op hun werk. Ze zijn ook niet erg gemotiveerd in hun werk. Hierdoor nemen werkgevers liever mensen uit Zambia of Namibië in dienst. Deze mensen werken hard en zijn betrouwbaar, komen op tijd en zijn gemotiveerd en leergierig. Dit leidt weer tot problemen en vechtpartijen in de grote townships.

De regering zorgt niet goed voor het land. Wegen worden niet goed onderhouden, de energievoorziening is niet op orde. De regering geeft geld voor het hebben van kinderen. Hierdoor is het aantal kinderen dat geboren wordt heel groot. Het is een manier om aan geld te komen. Tienerzwangerschappen komen veel voor.
De townships zijn deels verbeterd. Er zijn veel stenen huisjes gebouwd en er is veelal elektriciteit. Dat is natuurlijk geweldig, maar de hoeveelheid energie die opgewekt wordt is niet uitgebreid. Er is dus stroom tekort. Dit is al jaren zo, maar het wordt steeds erger. Wij hebben in deze drie weken al meerdere power cuts meegemaakt. De stroom gaat er gewoon twee uur af. Wel gezellig om 's avonds met kaarsen te zitten, maar niet effectief voor bedrijven. De regering heeft het tegelijkertijd duur en lastig gemaakt om zonnecellen en generatoren aan te schaffen, omdat ze hier geld mee willen verdienen. De townships krijgen het allemaal gratis. Er is een omgekeerde apartheid. Ook op ander gebieden. Blanken komen niet in aanmerking voor banen, zwarten wel. In de Westkaap, waar het ANC niet aan de macht is, worden bepaalde dingen niet meer van overheidswege betaald, zoals de bijdrage aan scholen. Er is zoveel veel kritiek op de overheid en de president die zich in weelde baadt.

Er is nog een lange weg te gaan in Zuid-Afrika. Wij hebben alleen het verhaal van de kant van de blanken gehoord, maar dat verhaal geeft wel de zorgen weer die er bij hen spelen. Blanke jongeren die weg kunnen, gaan naar het buitenland, omdat er voor hen geen toekomst is.

Het is een heel verhaal geworden, een beetje een opsomming van wat we gehoord hebben en zeker niet compleet. Onze gastheren en gastvrouwen zijn allemaal bezorgd over de toekomst van hun land.
Ik realiseer me dat het allemaal horen zeggen is en ik heb er verder geen onderzoek naar gedaan, maar de sfeer baart wel zorgen. De mensen die we gesproken hebben uitten hun liefde voor dit mooie land en tegelijkertijd hun zorgen.