Graaff Reinet, Valley of Desolation

17-02-2015 18-02-2015

Op weg naar Graaff Reinet is weinig te beleven. We stoppen in Kirkwood om water, brood, beleg en pinda's te kopen. In zo'n stadje lijkt niets te gebeuren (althans in die ene straat waar wij doorheen rijden). Voor we de Spar ontdekken lopen we een lokaal supermarktje in. Het ziet er een beetje triest uit. Wij vragen of ze bruin brood hebben, maar krijgen nauwelijks antwoord op de vraag. Er komt natuurlijk wel direct iemand aanlopen die op onze auto wil passen, zoals overal gebeurd, en Jan raakt een bedelaar niet kwijt.Aan de kant van de weg maken we onze boterhammen klaar en gaan er verder door het steeds droger wordende landschap.

We blijven twee dagen in Graaff Reinet in het Drostdy hotel. Ik hou van B&B's, maar twee dagen baden in luxe is ook niet verkeerd. We komen laat aan en zitten al snel in de achtertuin van een restaurant in de buurt aan een koud drankje. Dat we in de Grote Karoo zitten merken we aan de temperatuur. Het is nog heerlijk warm ook al is het is al na acht uur.

Graaff Reinet is een lief stadje met gepleisterde huizen. Ook hun township bestaat uit huisjes. Na het ontbijt lopen we door het stadje. We komen langs de bibliotheek. Er is beneden een bijeenkomst aan de gang, dus ik loop maar niet naar binnen. Ik heb nog tijd genoeg. We slapen hier twee nachten. De wandeling door het stadje is aardig. Altijd de beste manier om een gevoel bij de omgeving te krijgen. We zoeken het Boerenoorlog monument en komen onderweg monumenten tegen voor de hugenoten, 1e en 2e wereldoorlog en een betonnen gebouw waar het buskruit in opgeslagen werd, zodat het niet te dicht bij de stad zou zijn. Tegen die tijd ben ik oververhit. In een heerlijke tuin drinken we een kop koffie.

Jolanda en ik bezoeken het Reinet huis waar het lokale historische museum gevestigd is. Het is de voormalige pastorie uit 1812. Het is gebouwd op een typische Zuid-Afrikaanse manier. In een H-vorm. Eerst werd de ene poot gebouwd. Als er weer geld was de poot waardoor het gebouw en T-vorm kreeg en als er opnieuw uitgebreid kon worden kreeg het gebouw de H-vorm. Jolanda haalt haar hart op in de kamer met medische materialen. In het koetshuis staan ambulances en een lijkwagen. In de tuin staat de oudste druif van Zuid-Afrika. Het is een leuk museum.

Voor het eerst deze vakantie nemen we 's middags pauze. We gunnen onszelf tijd om bij het zwembad te gaan liggen en af en toe in het water af te koelen. Heerlijk!

Om 17.00 uur vertrekken we naar de Valley of Desolation. De zonsondergangen daar zijn heel mooi volgens de boekjes. Op weg naar de top hebben we schitterende vergezichten. We zien roofvogels die op jacht zijn en komen ineens een grote schildpad tegen. Bovengekomen lopen we een pad waar brand geweest is. Alle struiken zijn zwartgeblakerd. Er zijn punten met uitzicht op de grillige rotsformaties. Als de zon richting ondergaan gaat zoeken we een mooi plekje. Er is wat bewolking. Van kenners horen we dat er twee soorten mooie zonsondergangen zijn. Zonder wolken is er een bijzonder schouwspel van het zonlicht op de rotsen. Met wolken is de zonsondergang een geweldig kleurenspel. Zelfs de wolken kleuren rood. Wij hebben wolken. Niet heel veel, maar voldoende. Het is inderdaad een geweldig schouwspel. We hebben het geluk dat er een professionele fotograaf op de rots is. Iedere seconde wordt er een foto genomen. Na afloop blijkt hij de zonsondergang voor een lokale zender voor hondenvoer te maken. Hij beloofd ons een lichte versie van de opname te sturen. Een mooie herinnering.